Je schaamt je rot: geen betaalde functie (baan) meer hebben, dat voelt alsof je geen functie meer hebt. Alsof baanloosheid nog niet erg genoeg is, moet je nu een uitkering aanvragen omdat je anders niet rond komt. In het boek Vacatureluurs lees je waarom je niet hoeft te schamen voor baanloosheid en het aanvragen van een uitkering:
Er zijn twee redenen waarom je je niet hoeft te schamen voor (je baanloosheid en) het aanvragen van een uitkering:
1: Je uitkering wordt betaald via (eerder verdiend) salaris
Een uitkering aanvragen is ten eerste niet iets waarvoor je je hoeft te schamen: tijdens je gewerkte uren is er een klein percentage van je salaris naar je werkloosheidsverzekering gegaan. Dat je tijdens werkloosheid een uitkering kunt krijgen, daar heb je dus hard voor gewerkt! Heb je nog geen werkervaring opgedaan? Weet dan dat je, zodra je betaald werk hebt, ook je steentje bijdraagt aan de uitkering die je hebt ontvangen.
2: … vrijwel iedereen zal ooit in zijn of haar beroepsleven een keer baanloos zijn
Het lijkt misschien alsof je je nu in een piepkleine minderheid van de beroepsbevolking bevindt, maar niets is minder waar. Het CBS houdt helaas geen cijfers bij over welk percentage van de beroepsbevolking in Nederland ooit in zijn/haar beroepsleven baanloos is geraakt, maar met een beroepsleven van ongeveer 45 jaar is bijna iedereen wel een keer baanloos. Of dat nu door ontslag is, door zwangerschap, sabbatical, ziekte of een andere reden.
Je hebt van die ‘azijnzeikers’ die je vertellen ‘daar betalen wij met ons salaris keihard aan mee, aan jouw uitkering’. Tuurlijk, hebben ze gelijk in: iedereen betaalt mee aan uitkeringen die in Nederland worden uitgekeerd. Dat komt omdat vrijwel iedereen een keer ziek wordt, zwanger wordt of baanloos raakt. Iedere werkende betaalt daarom ook mee aan zijn of haar eigen (toekomstige) baanloosheid. En ja, de één is maar een maand in between jobs, de ander doet onverwachts twee jaar over de revalidatie na een ongeval. Jij doet in ieder geval alles wat je kan om weer uit die baanloosheid te raken.
Schaam je je, omdat je nu de enige bent in je familie of vriendenkring, die geen baan heeft? Bedenk dan dat jij er nu middenin zit, volgend jaar is het je neef. Of je buurvrouw. Of je ex-collega. Voel je je alleen in deze situatie, zoek dan mensen op die net als jij op zoek zijn naar werk. Je dénkt misschien dat je de enige bent, maar er zijn ruim 600.000 uitkeringsgerechtigden in Nederland. Tel daar nog eens de verborgen baanlozen (gedwongen gezinsmanagers, parttimers die fulltime willen werken, zzp’ers zonder opdrachten) bij op en het zijn toch best een hoop mensen die je begrijpen.
Ben je eenmaal weer uit baanloosheid, help dan de baanlozen in je netwerk met wat jij hebt geleerd in deze periode: je bent niet alleen, je hoeft je niet te schamen en er zijn mensen die je kunnen helpen in je zoektocht naar een baan!
En voor de baanhebbenden onder u die dit lezen: wees lief voor de baanloze(n) in je omgeving! Als jij in zo’n situatie zat, zou je dan ook niet alle hulp kunnen gebruiken die er maar is?
