Alle acties van actieve werkzoekenden ten spijt bestaat er nog steeds een beeld van ‘de werkloze’. Je kent ‘m wel, afgezakte joggingbroek, in slaapstand op de bank met een lauw blik bier in de hand. De afstandsbediening rust op de blote buik die onder het t-shirt vandaan piept.
Het begint eigenlijk al met het woord werklozen. Het woord dat we in de jaren ’90 graag in één zin gebruikten met de woorden ‘uitkering’ en ’trekken’. Liever spreken we over werkzoekenden, dat klinkt al een stuk actiever. Of baanlozen, zij die keihard werken – en wel aan het vinden van een nieuwe baan.
Bier drinken
Als werkloze behoor je rond twee uur ’s middags een biertje open te trekken. In ieder geval, dat doet het bestaande beeld ons vermoeden. En dan geen lekker flesje speciaalbier, maar zo’n halveliterblik Schultenbrau. (Nu heb ik sinds mijn werkloosheid uitgerekend dat je met flesjes zelfs nog goedkoper uit bent als je ze maar terugbrengt voor het statiegeld, maar dat volledig terzijde.) Waarom? Omdat het kan? En als er dan toch al zo per se overdag alcohol gedronken moet worden, waarom dan niet nog een beetje in stijl? Schenk dan op z’n minst een witte bubbeltjeswijn van Nettorama bij de lunch of giet een scheut van die goedkope AH likorette bij je ontbijtgranen. Burp.
Bankhangen in joggingbroek
Er zijn vast werklozen die bij het vinden van een baan operatief van hun bank gescheiden moeten worden, maar ik ken ze niet. Bovendien vind ik, gezien de ligkwaliteit van de meeste banken, dat je dan ook net zo goed gewoon in je bed kunt gaan liggen.
Maar dat van die joggingbroek, daar moeten we het echt even over hebben. Wat is er mis met sportieve kleding binnenshuis? Dat is toch juist gemaakt voor het leveren van actieve prestaties? Niet zeuren dus en aan die broek, in yogahouding opgevouwen op je stoel en gáán. Vergeet alleen niet als je (overdag, ja ik weet het) naar de supermarkt gaat, even iets beters aan te trekken voor het idee. Anders krijgen we dat weer: heb je vanaf zes uur ’s ochtends zitten zwoegen op een sollicitatiebrief, kijken ze naar je alsof je net van je bank komt. Hardnekkige beeldvorming.
Bezinning
Nee, eigenlijk ben ik best wel trots op de vacatuurders die deze site bezoeken. Op de vraag wat zij het grootste pluspunt vonden aan hun baanloosheid, reageerde maarliefst 42% namelijk dat het hen deed nadenken over wat ze écht voor werk willen doen. Dat is best heldhaftig, want nadenken hóeft niet. Je kunt er altijd voor kiezen om het onderwerp ‘werk’ volledig uit de weg te gaan op de verplichte sollicitaties na. Zo kun je tot 11 uur in bed blijven liggen of fanatiek gaan schoonmaken (kattenluikje poetsen met een tandenborstel, zakdoekjes strijken)… Maar slechts 4% antwoordde dat uitslapen toch echt het grootste pluspunt was! Bier kwam overigens in de hele poll niet voor ;)
Erg leuk geschreven dit artikel! Dit was mijn reactie op de pollvraag:
“Sinds ik ongewenst werkloos ben heb ik vier vrijwilligersbanen, in totaal doe ik dat 27 uur per week. Ik zeg altijd dat ik de mooiste baan heb die er is, alleen krijg ik er niet voor betaald. Dit geeft me structuur, een nuttige dagbesteding, contact met mensen, het houdt me scherp en ik doe hetzelfde soort werk als waarvoor ik ben opgeleid. Ik vind het heerlijk. Als ik hiervoor salaris zou krijgen zou ik nooit meer in het bedrijfsleven willen werken. Bij stichtingen word je gewaardeerd, ben je geen nummer, vlieg je er niet uit bij een reorganisatie, ben je nooit te oud, mag je zijn wie je bent en doe je alles voor mens en dier, en niet voor een bedrijf dat winst maken als enige doel heeft.”
Pingback: Baanbrekers breekt geen lansen voor werkzoekenden