Een oud-collega van mij heeft eens gedaan wat ik ook zou willen kunnen. Hij was uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Een schitterende managementfunctie. Hij meldde zich keurig op tijd bij de receptie. Zijn komst werd aangemeld bij P&O. Na tien minuten wachten vroeg hij wanneer hij opgehaald zou worden.
‘Ik wacht nog 5 minuten en dan ga ik weg.’ Vijf minuten later nam hij afscheid van de receptioniste.
Op de parkeerplaats ging de telefoon. Duizendmaal excuses. Of hij toch nog tijd had en binnen wilde komen voor het gesprek…
Wat een uitgangspositie heb je dan! De man zit intussen een paar jobhoppen verder op een toppositie met bijpassend salaris. Dus….
No guts no glory?