Het was me de zomer wel. Hittegolf na hittegolf. Zoals die ene tropische dag. Na een dag offline genieten van zon en rosé opende ik in de koelte van de vroege ochtend mijn mailbox. En trof daar zowaar een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek aan, nog wel voor diezelfde middag. De personeelsmanager had mijn cv op internet gevonden en wilde graag met mij kennismaken. Een zeer interessante functie zou vrijkomen en na wat heen en weer gebel bleek dat ik ook zeker de juiste ervaring had. Ik besloot de hitte te gaan trotseren voor deze kans.
Drie kwartier later, te voet in dertig graden plus had ik eindelijk het bewuste kantoor gevonden. Het zweet stroomde werkelijk uit alle poriën. De receptioniste, die duidelijk medelijden met me had, wees me behulpzaam naar het toilet. Aldaar pelde ik zoveel mogelijk kledinglagen af om de hevig overstuur geraakte poriën tot rust te laten komen. Na een tijdje uitpuffen toch maar weer alles aan, en de inmiddels tot buitengewone proporties opgezwollen voeten in de meegebrachte strakke hakken geploeterd.
Terug bij de receptie stond de personeelsmanager al op me te wachten. In zijn kantoor verspreidde de airconditioning een heerlijke koelte. Desondanks bereikte ik in mijn strakke pakje al na een paar minuten weer tropische waarden. Gelukkig had hij geen jasje aan en kon ik ook het mijne uitdoen. Het gesprek liep goed en ik werd steeds enthousiaster over deze zeer interessante functie die zo goed bij mij paste. Terloops vroeg de personeelsmanager mij nog over mijn branche-ervaring, die hij uiteraard ook al uit mijn cv had gehaald, en waar we het aan de telefoon ook al over hadden gehad.
In mijn nopjes over dit goede gesprek (dat zeker tot een vervolg zou leiden en wie weet wel tot De Baan!) verliet ik het pand. De personeelsmanager wees me nog de kortste weg terug zodat ik niet opnieuw in de verzengende hitte zou ronddwalen. Thuis aangekomen nam ik een lauwe douche. Het zweet spoelde weg, en ik genoot na van het goede gesprek. Wat was ik trots op mezelf dat ik me, ondanks de bijna zonnestreek, toch had gewaagd aan deze helletocht. Want ja, met zo’n interessante functie die zo goed bij mij paste en waar het gesprek ook zo goed ging, kon er nu toch echt niets meer mis gaan!
Een paar dagen later kreeg ik opnieuw een e-mail. De personeelsmanager gaf aan dat ze kandidaten zochten met meer ervaring in andere branches. Waar was ik vergeten mijn roze zonnebril af te doen?
