Grijs – over 45-plussers op de arbeidsmarkt

Het stond er echt, in het NOS artikel over schuldsanering van 24 maart: De stijging onder de 45-plussers [komt] deels doordat er door de vergrijzing meer mensen in die leeftijdscategorie vallen. Over een een paar weekjes word ik vierenveertig. Voor mij duurt het dus nog ruim een jaar voordat  ik tot dat “grijze” deel der Nederlandse beroepsbevolking behoor.

Een beetje zorgen maak ik me echter wel. want ik ben al weer enige tijd werkloos. En de datum waarop ik in de bijstand beland nadert met rasse schreden. Dan moet ik qua inkomen wederom een stapje terugdoen. En voor ik het weet behoor ik zelf tot die verarmde groep senior citizens.

Maar ik zou ook graag protesteren tegen het geschetste beeld. Want sinds wanneer behoren vitale mid-veertigers zoals ik, vaak tweeverdieners met opgroeiende kinderen die (nog) midden in het leven staan, tot het vergrijsde deel der bevolking? Een beetje veertigplusser rijdt  natuurlijk op zijn minst motor of neemt een jongere minnaar of minnares (die midlife crisis is tenslotte niet voor niets uitgevonden). Het beeld dat geschetst wordt wijkt daar echter diametraal van af. Niks stoere motorrijders, of in tijgerprint gehulde jonge mannen verslindende dames, die vijfenveertigplussers. Maar achter de geraniums wegkwijnende schlemielen, dat zijn het. Als dat beeld eenmaal wortelgeschoten heeft dan is er natuurlijk geen houden meer aan. Geen enkele P&O functionaris neemt mensen van boven de vijfenveertig dan nog langer serieus. En die tweeëntwintig lange jaren die deze bevolkingsgroep tussen hun vijfenveertigste en zevenenzestigste rest voordat ze officieel met pensioen mogen, kwijnen zij weg in schrijnende armoede.

Er is een laatste strohalm. Dat veertig het nieuwe dertig is, of vijftig het nieuwe veertig, dat gelooft inmiddels niemand meer. Maar er is een andere manier om grijs hip te maken. Enkele jaren geleden toen ik op een reünie was van de MBO opleiding die ik  gevolgd heb (ooit een grafisch lyceum inmiddels een multimedia-opleiding) kwam ik oud-klasgenoot Gerwald tegen. Destijds nog een vitale dertiger. Maar wel een dertiger met enigszins grijzende slapen.

Iets wat hij sinds hij op een vakantie in Engeland was geweest placht te ontkennen. Daar hadden een paar Britse dames beslist dat Gerwald niet “grijs” was, maar er “distinguished” uitzag.

U ziet, er is hoop. Ik ben niet grijzend en ik ga ook niet tot het vergrijsde deel der beroepsbevolking behoren. Nee, ik ben gedistingeerd! Nu de eerstvolgende P&O functionaris die ik spreek daar nog van zien te overtuigen.

 

45-plussers-op-de-arbeidsmarkt-800x600

3 gedachten over “Grijs – over 45-plussers op de arbeidsmarkt”

  1. aardig stukje doch nog te zacht. de werkelijkheid is veel harder.
    in een jaar alles kwijtraken door als zzp-er geen opdrachten meer te krijgen als gevolg van de crisis en door echtscheiding hup in één klap naar de bijstand. en dat al twee jaar….hetgeen bepaald zwaar is temeer ik vader van drie pubers ben. ik ben nu bijna 54 jaar. jurist en manager met ruim 25 jaar ervaring!. nu al meer dan 530 sollicitaties verricht. ik ben één keer uitgenodigd voor een gesprek.
    ik stond met een sandwichbord op den haag CS. maatschappelijk uitgekotst, dat is het gevoel.
    Nu bezig met voorbereiden eigen bedrijf. Ik ga juristen detacheren. En dat gaat lukken! Sterkte aan een ieder.

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.