Baanbrekers breekt geen lansen voor werkzoekenden

De tweede aflevering van het programma Baanbrekers van omroep AVROTROS werd gisteravond uitgezonden. Er werd door de redactie meer inhoud beloofd nadat de eerste aflevering felle kritieken opleverde van kijkers. Is die belofte waargemaakt?

De pluspunten (ze zijn er wel)

Het programma begint met een terugblik op de eerste aflevering: deelnemer Martijn is ondertussen aan de slag bij het bedrijf dat een plaatwerker zocht. Grappig: Martijn ís helemaal geen plaatwerker, maar paste gewoon goed bij het bedrijf! Hij krijgt van de werkgever de kans om zichzelf te ontwikkelen in de functie, heel fijn om te horen. Top dat deze deelnemer via dit programma aan het werk kan.

Het panel, bestaande uit Sonja Hartgring, Han Looten en Yolanda Buchel, krijgt in deze aflevering iets meer de tijd om advies te geven aan de deelnemers en de werkgevers. Zij het wat zonder enige richting: deelnemers wordt eerst verteld hun zoekveld te verbreden, vervolgens juist te focussen op een bepaalde functie. Zonder uitleg bij dat advies (dat kan heel goed online Baanbrekers!) komt het wat als losse flodders over.

Er wordt veel aandacht gegeven aan het feit dat oudere werkzoekenden met veel vooroordelen te maken krijgen op de arbeidsmarkt, er worden ook enkele tips gegeven om die vooroordelen weg te werken. Ideetje voor de redactie: zet die tips als tekst in beeld voor de werkzoekende kijkers thuis, plaats ze na de uitzending ook nog online in de vorm van een blog.

Het tempo is wat langzamer, het panel met adviseurs krijgt meer tijd om deelnemers van tips te voorzien. Dat mag wat mij betreft wel meer.

De minpunten – Heb je even?

Werkgevers

De eerste werkgever die een vacature wilde vervullen deed het nog redelijk: de functie en de werkzaamheden werden duidelijk omschreven. De ondernemer met een vacature voor een lingerieverkoopster zocht daarentegen… ‘Een duizendpoot. We missen die klik.’ Oh help. Gelukkig heeft Han Looten het advies voor haar ‘doe het niet zelf. Laat anderen naar die functie kijken.’ Precies, een recruiter (of zelfs een goede vacaturetekstschrijver) had in ieder geval al een duidelijke functieomschrijving uit de vacature kunnen halen. Scheelt weer wat containerbegrippen.

 

Profielfilmpjes

De profielfilmpjes van de kandidaten zijn overduidelijk zonder enig advies van een loopbaancoach gemaakt. Na 2 kandidaten was mijn Container-Begrip-Bingokaart al vol, is er dan echt niemand bij de redactie die nagedacht heeft over het inschakelen van een erkende coach die de kandidaten zichzelf leert presenteren? Ik citeer het eerste deelnemersfilmpje, : ‘Ik ben Kitty, 57 jaar. Het is heel vervelend om elke dag thuis te zitten en je eigen nutteloos te moeten voelen.’ Hoewel dit inderdaad heel goed de gevoelens weergeeft van de gemiddelde werkzoekende, kunnen we het toch eens zijn dat dit geen goede tekst om jezelf te profileren naar potentiële werkgevers toe. De volgende kandidaat doet het na ietwat een treurig intro (we hoeven niet te weten dat je nu tijd over hebt je vrouw te bekritiseren Antonio!) iets beter: ‘Ik kan alles verkopen, het enige dat ik niet verkoop is mijn lieve vrouw.’ Haha! Als ik een salesmedewerker met humor nodig had zou ik het wel weten. Jammer van de introductie.

Werkzoekende Ingrid  gebruikt haar eerste zin wél om haar ervaring te noemen. Helaas vervolgt ze haar filmpje met een tekst over onzekerheid, afwijzingen en de hoeveelheid sollicitatiebrieven die ze schrijft. Hoe belangrijk die eerste zin is, blijkt wel uit het resultaat: Ingrid wordt uitgenodigd op gesprek bij de werkgever. Tip voor de redactie: gebruik die 30 seconden per kandidaat om de ervaring en kennis van de kandidaten tentoon te stellen, niet om te laten zien hoe goed ze wel niet zijn in werkloosheid.

Alle tijd van de wereld

Toen het filmpje volgde van de eerste kandidaat voor de functie van lingerieverkoper, werd het even zwart voor mijn ogen. Een van de deelnemers die voor de functie van lingerieverkoper gaat, begon haar filmpje hiermee:

‘Ik ben werkzoekende, dus ik heb alle tijd van de wereld.’

Mijn Twittertijdlijn ontplofte, tweets van verontwaardigde werkzoekenden waren niet te tellen. Hoe durven ze het een werkzoekende zó te presenteren! Woedend was ik. Dat een publieke omroep het durft om in een programma waarin ze beloven een lans te breken voor werkzoekenden, precies het tegenovergestelde bewerkstelligt. We zijn dit beeld van de werkzoekende zo ongelofelijk zat!

Conclusie

Dat het programma enkele deelnemers aan het werk zal helpen, daar twijfel ik niet over. Ook het ter sprake stellen van de vooroordelen waar oudere werkzoekenden tegen moeten vechten, daar lijkt dit programma me een uitstekend medium voor. Maar meer dan het probleem ter sprake stellen doen ze niet. Aan de kandidaten ligt het in ieder geval niet, dat het stuk voor stuk mensen zijn die heel graag willen werken wordt de kijker wel duidelijk.

Wat me echt kwaad maakt, is dat de werkzoekenden geen enkele coaching of advies krijgen om zichzelf beter te presenteren in een filmpje (en online, waar dit programma overigens nog geen enkele aandacht aan heeft besteed). Hierdoor wordt de werkzoekende in dit programma als een karikatuur neergezet. Als Kampioen Werkloze met teveel tijd om handen. Actieve werkzoekenden weten wel beter:

Op zoek naar een nieuwe uitdaging? De zoektocht IS de uitdaging. Baanloosheid is fulltime werken!

Tip voor de redactie van Baanbrekers: help die werkzoekenden nu eens echt met zichzelf beter te presenteren. Daar hebben niet alleen de deelnemers, maar ook de kijkers iets aan. Tegen vooroordelen vechten doe je door het juiste voorbeeld te geven!