Mijn contract werd niet verlengd. Dat zat er wel aan te komen. Voor een vaste aanstelling kwam ik zeker niet in aanmerking. Ik was weer op mezelf aangewezen. Vol goede moed schreef ik brief na brief. Mijn cv zag er schitterend uit, mijn LinkedIn-profiel was up-to-date, ik had een online Baan-zoekt-Marlijnprofiel gemaakt die van het scherm af spatte. Die baan zou naar mij komen en niet andersom…
Speld in een hooiberg
Een geruststellende, maar naïeve gedachte. Vooral in deze tijd, waarin banen niet voor het oprapen liggen. Als tekstschrijver was ik bovendien niet de enige die dagelijks alle vacatures doorliep, open sollicitaties verstuurde en oriënterende gesprekken hield met mevrouw Ditte en meneer Datte.
Solliciteren 2.0
Geen resultaten. Het roer moest om. Het was tijd voor solliciteren 2.0. Alle mensen uit mijn netwerk die relevant konden zijn, had ik inmiddels al gesproken. Ik sprak ook regelmatig mensen die ik niet kende. Dan belde ik een bedrijf met de vraag of ik mocht komen babbelen, onder het motto ‘daar kan ik nog eens iets van leren’. Het nadeel was dat tien mensen mij vaak voor waren geweest. Eén doelgroep had ik overgeslagen. Het netwerk van de mensen uit mijn netwerk. Iemand uit mijn eigen netwerk kon mij dan introduceren bij de persoon die me interessant leek. Dan had ik een kleine voorsprong. En zo kon ik niet meer zonder LinkedIn.
Overal mogelijkheden
In mijn netwerk zaten ruim 400 mensen. Dat waren dus 400 nieuwe netwerken. Ik bekeek honderden connecties van de mensen uit mijn netwerk. Gezichten in alle soorten en maten kwamen voorbij, met bril, met snor, met lippenstift, met krullen of kaal. Ondertussen schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel als freelance tekstschrijver. Ik wilde het nu als zzp-er proberen. Al stond ik nog wel open voor een parttime niet-freelance baan (waarbij ik nog kon freelancen). Ik vroeg bij de mensen die ik ken, naar de namen op mijn lijstje. Of zij hen wilden vragen of ze open stonden voor een gesprek met een leergierige en nieuwsgierige, startende zzp-er.
Score!
Nog geen week later ging ik bij drie mensen op de koffie en was ik twee opdrachten rijker. Ik sprak veel gepassioneerde werknemers en ondernemers waar ik een hoop van leerde. Ze inspireerden me en gaven me tips over het vinden van opdrachten en hoe ik mezelf het beste kon presenteren. Plots leerde ik ook iemand kennen die me doorverwees naar een tekstbureau. En poef! Voor ik het wist had ik een baan.
En nu?
Na een aantal contracten was ik weer terug bij af. Dit keer besloot ik fulltime te freelancen. Nu ben ik een aantal maanden verder en mijn LinkedIn-truc werkt nog altijd. Daarnaast spreek ik wekelijks tien bedrijven aan met een spetterend schrijfaanbod. Ondanks alle horrorverhalen van startende ondernemers, gaat het verrassend genoeg best wel goed! Het allerleukste van deze nieuwe ontwikkeling is, dat ik nog nooit eerder zoveel plezier in mijn werk heb gehad. Ik heb mijn plekje gevonden en ik hoop dat het zo blijft.
Marlijn de Jager
