Zondagmiddag, drie uur. Mijn telefoon trilt omdat er een sms binnenkomt. Tegenwoordig trillen telefoons in plaats dat ze rinkelen. ‘U heeft maandag 22-4 om 14:30 een evaluatiegesprek; Werkbedrijf Amsterdam West.’ Wat attent van het UWV om mij een herinnering te sturen.
Als werkloze kun je (bijna) onbeperkt blijven genieten van de zon, kopjes koffie vrienden en ander vertier. Dit heeft voor mij vaak als gevolg dat de tijd voorbij vliegt en ik plots tóch bijna te laat bent op die afspraak midden op de dag met mijn werkcoach. Bij het Werkbedrijf. Waar ik als persoonlijk coach tot een half jaar geleden met mijn maatje kwam voor haar bijstandsuitkering. Een gevoel van schaamte overvalt me en ik voel me een nutteloos en incompetent wezen. Frank, mijn werkcoach komt mij ophalen. Oh, hoi Frank, ik heet geen Teunissen, je vergist je een uurtje. Ik heet Mostert, maar het geeft niet hoor. Ik schaam me toch al dood dat ik hier zit. Ik loop met hem mee naar een bureautje in een grote hal met nog een heleboel andere bureautjes waar nog meer van de 8% zit. Frank wijst me een stoel en vertelt het doel van het gesprek. We evalueren hoe het solliciteren gaat en of ik nog ergens tegenaan loop. Ik heb geen werk Frank, daar loop ik tegenaan. Ik voel me nutteloos en een profiteur van het sociale stelsel van Nederland. Ik hou van werken Frank, niet van werk zoeken. Ik vertel Frank mijn situatie en hij beaamt dat het vinden van een baan lastig gaat worden. Bemoedigende woorden van een man naar mijn hart: ‘Als ik het even plat uit mag drukken, je zit gewoon in een kut-situatie.’ Fijn dat ik en mijn werkcoach op dezelfde golflengte zitten en een overeenkomstige voorkeur hebben voor onze woordkeuze. Sympathieke vent. Doet zijn werk zoals het hoort: hij zoekt even uit waarom mijn uitkering niet klopte. Hij geeft me de tip om bij Schiphol te kijken voor tijdelijk werk. Hij geeft me de juiste informatie over de werkwijze van het UWV (welke in mijn voordeel afwijkt van wat er op de website staat) en vertelt hoe zijn ex-vrouw woest kon worden om een kuipje mayonaise. We lachen en grappen over zijn werkgever en mijn geldschieter. Fijn zeg, een mens als werkcoach. Frank, bedankt dat je een normaal persoon bent en tot over drie maanden.
