De 14 soorten afwijzingen

ik kan geen uw profiel past niet bij deze functie meer zienLeuker kunnen we het niet maken, wel netter. De afwijzing. Helaas gaat dit bij veel bedrijven niet op. En hoewel de sollicitant uiteraard best begrip heeft voor het aantal sollicitaties dat een bedrijf moet lezen/verwerken/afwijzen, kan dat laatste in vele gevallen toch een stukje vriendelijker of uitgebreider. Daarom hier een hart onder de riem voor onze baanzoekzwoegers en een hoe-je-het-dus-niet-moet-doen voor werkgevers: de vele soorten en maten van afwijzingen.

De zonde-van-je-tijd

Je kent ze ongetwijfeld. Je hebt net bloed, zweet en tranen in een dijk van een sollicitatiebrief gestopt en een dag later, of zelfs al een paar uur later, krijg je een e-mailtje dat de vacature reeds is ingevuld. Vaak gebeurt dit bij vacatures via uitzendbureaus. Hoewel dat misschien ook zonde van mijn tijd is, kan ik het vaak niet laten hier nog even wat over te zeggen.

De punt.

Kort. En. Krachtig. De afwijzing die slechts meldt dat ‘wij veel reacties hebben ontvangen en een selectie gemaakt hebben. Helaas hoort u hier niet bij’. Daar kan ik dan verder hier ook niets meer aan toevoegen. Punt.

De ophemeling

Je opent je e-mail en leest veelbelovende woorden! Dat je brief zo goed is, je cv duidelijk, de opmaak origineel, je hebt ervaring, helemaal leuk, helemaal top. Je hart begint sneller te kloppen. Maar dan staat er: ‘wij zoeken echt een starter-starter. Aangezien jij al ervaring hebt…’. Je raadt de rest al. Of: ‘maar tóch nodigen wij je niet uit voor een gesprek’. Toch jammer.

De opsomming

Deze afwijzing wordt quasi persoonlijk maar eigenlijk toch in een algemeen jasje gegoten. ‘Wij hebben gekeken naar opleiding, ervaring, persoonlijkheid, brief … (enz, enz) en op basis daarvan een selectie gemaakt’. Je weet dan eigenlijk nog niet de reden van afwijzing of je ziet juist allemaal redenen die niet op jou slaan.

De ijspegel

‘U zult niet worden uitgenodigd’. Punt.

De hokjesdenker

Zo nu en dan solliciteer je buiten de kaders van je eigen opleiding of werkervaring. Omdat je tóch aansluiting ziet op bepaalde vlakken of omdat je een andere hoek ook wilt proberen. Dat verantwoord je dan ook extra goed in je brief. Het antwoord hierop luidt: ‘wij zien geen aansluiting na het lezen van jouw brief’. Maar dat heb je toch juist uitgelegd?

De non-forens

De uitnodiging was al binnen maar bij een nadere inspectie hoe ver weg je woont of het feit dat je geen auto hebt doet sommige bedrijven alsnog besluiten om je niet meer uit te nodigen. Zonder te vragen of je wellicht over een tijdje wel eigen vervoer hebt. En wij maar denken dat het onze verantwoordelijkheid is om op tijd op ons werk te zijn…

De wegrenner

‘U bent het niet geworden en wij zijn niet bereikbaar voor vragen hierover’. Zij wilden vast een horde reacties voorkomen, of krijgen ze die nu juist?

De beginner

Deze afwijzing is eigenlijk het schattigst van allemaal. Het mailtje waarin staat dat je één van de ‘maar liefst 20’ reacties was. Als je weet dat je regelmatig één van de 100, 200 of 400 bent dan kan je alleen maar glimlachen. Wie heeft hier de meeste sollicitatie-ervaring (helaas)?

De reservebank

Je wordt zelf benaderd (via LinkedIn bijvoorbeeld) dat je bent opgevallen en wellicht geschikt bent voor een functie die zij voor ogen hebben namens henzelf of een ander bedrijf. Het komt al bijna tot een afspraak omdat je hier het briefgedeelte overslaat. Je wordt al enthousiast. Dan hoor je even niks meer en ineens zijn ze er al uit met een andere kandidaat. Vaak moet je daar dan zelf eerst nog achteraan om dat te weten. Kansenspreiding…

De reservebank II

Wie kent hem niet: de portefeuille. Je belandt daar soms in als je net niet geschikt bent maar wel geschikt genoeg voor wellicht een volgende keer. Vervolgens wordt je nooit meer benaderd. Terwijl je de vacature een paar maanden later weer online ziet staan…

De profiteur

‘Wij wijzen u af maar wij willen u wel graag wijzen op het feit dat wij nog vrijwilligers zoeken. Misschien wilt u… (heel verhaal)’. Allemaal prima natuurlijk maar daar wil je even niet aan denken als je net afgewezen bent. Ook een leuke: ‘wij willen u als dank voor uw sollicitatie een consumptiebon geven voor bij uw volgende bezoek’. Nouja!

De spoorloze

De afwijzing die eigenlijk geen afwijzing is maar gewoon een hele lange negeersessie. Geen bevestiging van je sollicitatie, geen afwijzing, geen uitnodiging, helemaal niets. Ook niet na reminders, voorzichtig vragen of zelfs bij een telefoontje (niet aanwezig).

De tactloze

Voortbordurend op een versie van de vorige: na niets gehoord te hebben er een mailtje aan wagen en dit als antwoord krijgen: ‘wij zijn bezig met de e-mails met afwijzigen, excuses dat deze nog niet bij u binnen is gekomen’. Ook leuk: de kandidaten die wij gekozen hebben, hebben indrukwekkende cv’s’. En bedankt.

 

Herkenning alom? Of ken je er nog meer? Gelukkig zijn er ook bedrijven die het wel goed begrepen hebben en die snel, netjes en goed beargumenteerd en begripvol reageren en ruimte laten voor interactie na een afwijzing. Hopelijk worden dit er weer steeds meer!

31 gedachten over “De 14 soorten afwijzingen”

  1. Wellicht heb ik een nummer 15: de natrapper. Die komt in twee vormen, vaak begeleid met een Punt.
    1) Na een bevestiging dat je sollicitatie in goede orde ontvangen is, krijg je een termijn te horen waarbinnen je een reactie kunt verwachten. Zodra die periode in stilte verstreken is, bel je pro-actief de werkgever op om navraag te doen over de procedure. Iemand diept jouw gegevens op en na een kleine onderbreking (met of zonder wachtmuziekje) komt er een voorzichtig ‘Meneer (…) / Mevrouw (…), gevolgd door een kleine stilte, ‘Bedankt voor het wachten. Ik heb helaas geen goed nieuws’. Je bedankt voor de moeite en wenst elkaar nog succes met het vinden van een geschikte kandidaat / met het vinden van een baan. Tot zover gaat alles goed. Enkele dagen na het gesprek ontvang je een bevestiging van de afwijzing, die je telefonisch hebt opgevraagd. ‘Zoals een van mijn collega’s u al reeds telefonisch gemeld heeft, zetten we de procedure niet met u voort’. Soms wordt niet eens gerefereerd aan het telefoongesprek, maar krijg je ter herinnering een Punt gestuurd.
    2) Een bevestiging van de beëindiging van een sollicitatieprocedure. Je wordt uitgenodigd voor een eerste kennismaking. De indruk is voldoende voor een vervolggesprek. Na afloop van ronde 2 krijg je een telefoontje waarin met argumenten wordt geduid waarom ze verder gaan met andere kandidaten. Een of twee weken later ontvang je (van een andere werknemer van hetzelfde bedrijf) een e-mail, al dan niet met Punt. ‘Wij vervolgen de procedure met andere kandidaten’. Maar dat wist je al.

  2. Waarom staan de verkapt discriminerende er niet bij? Ik heb wel eens een afwijzing gekregen waarin stond dat ik qua persoonlijkheid onvoldoende op de functie aansloot. Uiteraard vroeg ik mij af hoe de -anonieme; en derhalve niet voor commentaar bereikbare- afzender in vredesnaam een beeld van mijn persoonlijkheid kon hebben, omdat we immers nog nooit kennis hadden gemaakt?
    Totdat iemand mij vertelde, dat dit hoogstwaarschijnlijk een eufemisme was voor: “Ik vind u te oud”.

      1. Nee, dat kon niet: er stonden helemaal geen contactgegevens bij! Dat gold eveneens voor de aanvraag van de opdracht: deze stond op marktplaats van een vrij grote overheidsorganisatie, die verdeeld is in verschillende directies en waar, alles bij elkaar, ongeveer 1.300 mensen werken. Voor werving & selectie huren ze regelmatig externen in.
        In die context vond ik het zonde van mijn tijd om uit te gaan zoeken van de afwijzing afkomstig was.

  3. Ik heb wel eens op een leuke vacature gesolliciteerd, die wat onder (MAVO/Havo) de hoogte van mijn opleiding (MBO) was, waarna ik de reactie kreeg dat ze bang waren dat ik mij zou gaan vervelen omdat de functie lager was dan mijn opleiding en werkervaring, terwijl ik juist zelf het een erg leuke baan vond. Fijn dat ze alvast voor me “mee”denken.

    1. Dat heb ik inderdaad ook al vaak genoeg gehoord. Ik heb HBO gestudeerd, maar ik heb liever een MBO baan in mijn branche (toerisme) dan helemaal geen baan of een baan bij het uitzendbureau.

      Ook de ‘non-forens’ komt mij helaas maar al te bekend voor: als ik er zelf geen probleem mee heb om 1,5 tot 2u met het OV te reizen naar mijn werk.. dan maakt dat toch helemaal niet uit? Laatst had ik zelfs een vacature, de profielbeschrijving was ik gewoon, helemaal… behalve een klein puntje: woonachtig in een straal van 15km rondom “…”. Nou de plaats van dat bedrijf is dus in een gehucht in Brabant, in een straal van 15km staan alleen maar boerderijen..ik woon zelf op 25km ervandaan. Heb ook nagebeld na de afwijzing, en de reisafstand (wat dus 15min autorijden is, peace of cake) was dus het enige puntje. GRMBL.

  4. Hier nog een ervaringsdeskundige, ik ken ze vrijwel allemaal. Nu moet ik zeggen dat ik gelukkig nog wel word uitgenodigd en zelfs pro-actief word benaderd door potentiële werkgevers via Linkedin e.d.. Daar staat mijn uitgebreide CV waaruit ze mijn hele arbeidsverleden kunnen opmaken, maar dit levert niet minder vreemde situaties op.

    Of ik op gesprek wil komen… ja, natuurlijk wil en doe ik dat! Indien gevraagd inclusief zelf-presentatie aan de hand van lange vragenlijsten die ik soms bij een uitnodiging ontvang. Regelmatig word ik dan nog uitgenodigd voor een tweede gesprek. Vol enthousiasme wordt er dan afscheid genomen, soms al voortbordurend op een eventuele aanstelling.

    En dan komt hij alsnog, de afwijzing. Ik zou me snel gaan vervelen, of ik zou bij het eerste de beste betere aanbod wel vertrekken, of een ander woont nét iets dichterbij, of ze denken dat we er qua salaris niet uitkomen, of ze zeggen heel eerlijk dat ze me achteraf bezien toch over gekwalificeerd achten voor werkzaamheden die ik tot 3,5 jaar geleden over een periode van 10 jaar met succes heb uitgevoerd.

    Mij levensmotto is dat angst een erg slechte raadgever is en dat ik meer succes boek door in mogelijkheden en oplossingen te denken.

    Deze werkgevers boycotten mijns inziens een win-win situatie. Zij halen veel ervaring in huis en ik ben weer heerlijk aan het werk! En dat geldt niet alleen voor mij, maar voor alle 40+ en 50+ ers die werkzoekend zijn!

  5. Het voor je denken heb ik inderdaad ook ervaren en is hoogst irritant. Een bedrijf mag best twijfelen, maar hoort niet voor jou te beslissen of je bereid bent tot iets. Mijn meest vreemde afwijzing was: de keuze is niet op u gevallen omdat u niet in het team en bij het bedrijf past. Dit terwijl ze alleen een CV en brief hebben ontvangen.

  6. vanmorgen bij het UWV geweest voor de training “succesvol naar werk” voor 55-plussers.

    Bovenstaande reacties heb ik allemaal voorbij horen komen in onze groep van 12 personen.
    Al met al word ik er ook depri van. Solliciteer me suf, maar het mag niet baten.
    Toch blijf ik hopen op de GOUDEN TIP!!
    Ik denk dat de berichten in de media ook wel wat positiever kunnen over werkzoekenden. Zou al een hoop werkgevers over de streep kunnen trekken.

  7. Rieks Moleman

    Ik heb er ook nog een. Bedankt dat je een positieve bijdrage wilde geven aan de toekomst van ons bedrijf. Als dank hiervoor krijgt u een korting bon van 10% op uw volgende aankoop bij ons bedrijf.

  8. Bij sommige vacatures staat al vermeld, dat je bij het uitblijven van een reactie je sollicitatie verder niet in behandeling zal worden genomen. Tja … hoe onbeschoft kun je zijn als werkgever. Als ik tijd en moeite in een brief investeer, verwacht ik van de werkgever een respectvolle reactie.

  9. Beatrice Leblanc

    Een dynamische bedrijf, een jonge team, liever iemand die in de omgeving woont, leeftijd is niet belangrijk maar het bedrijft draait met een jonge team, genoeg ervarigen en kennissen maar niet een bepaalde programma, enz… Mijn laatste was hoe hoog was mijn salaris 10 jaar geleden ? Leuk toch !

    1. Mark van Sijll

      [quote]Mijn laatste was hoe hoog was mijn salaris 10 jaar geleden ? Leuk toch ![/quote]
      Dan had je kunnen zeggen:

      “Dat was precies ‘Conform marktwaarde’, maar dat is het ook altijd al geweest…,
      Waarom vraagt u dat, want gaat u dat veranderen dan…???”

      Een nette manier om iemand te dwingen met antwoorden dat hun salarissen aan de ‘lage kant zijn’.

  10. Klagen over ‘recruiters’is één ding, maar een passende oplossing vinden is iets heel anders!
    In de afgelopen week plaatste ik op LinkedIn een oproep, waarin ik organisaties vraag om mij te helpen met het ontwikkelen van een training voor ‘recruiters’.
    Een belangrijke reden daarvoor is, dat er aan sollicitanten steeds meer en steeds hogere eisen worden gesteld, maar dat dat voor ‘recruiters’ veel minder geldt, waardoor dezen in afnemende mate in staat zijn om sollicitanten op die eisen te kunnen beoordelen!

    De bedoeling van die training is tweeledig:
    eerst “het kaf van het koren scheiden”; en vervolgens het “koren” naar een hoger kwaliteitsniveau tillen.
    De respons op die oproep is dermate groot, dat ik de komende dagen, uit belangstellenden, een werkgroep ga vormen, met wie ik een concept trainng ga opzetten, waarna we organisaties willen vinden waar we deze training mogen testen!

  11. Mag ik als tegengeluid ook de positieve afwijzingen noemen.
    Tijdens een telefoongesprek kan het ook zijn dat er ruimte is voor vragen.
    De tips voor een volgende sollicitatie vind ik dan heel zinvol.
    Bij het benoemen van de gemaakte fouten / vergissingen is het natuurlijk slikken en incasseren.
    Vriendelijke groet,

  12. Wat een genot om dit blog te ontdekken! Heel herkenbaar allemaal, als werkloze maar keihard naar werkzoekende hoogopgeleide 45+-er.

    Kreeg vandaag ook weer een jeukerd van een afwijzing binnen:
    “Helaas moet ik je voor deze vacature afwijzen, […]
    Onze opdrachtgever is namelijk echt op zoek naar kandidaten uit de directe omgeving van Amersfoort, met een maximale reisafstand van 15 km.”

    NB: ik woon in het centrum van Utrecht. Het treintje Utrecht-Amersfoort doet welgeteld 20 minuten over dat ritje.
    Ik ken mensen die in Utrecht zelf (veel) langer onderweg zijn…

    Goeie smoes wel van deze werkgever. Had vast geen zin om geconfronteerd te worden met een tsunami aan sollicitatiebrieven van werkloze juristen uit Utrecht – hier kun je immers de gracht dempen met ‘ons soort’.

    Groetjes, Kariin

  13. Ja ze zijn allemaal zo zo herkenbaar. Ik kreeg er van de week ook een: we gaan niet met u verder, wij zoeken kandidaten met leidinggevende ervaring……. terwijl ik sinds 1992 tot juli dit jaar niet anders heb gedaan….

    1. Na een half jaar kreeg ik een brief dat de sollicitatieprocedure met anderen werd voortgezet.
      Op 150 andere verstuurde sollicitatiebrieven ontving ik niets …..

      Gelukkig ben ik wel weer aan het werk.

      Vriendelijke groet,

  14. Laatst een afwijzing gehad: “Onze opdrachtgever is zeer strikt in de selectie aangezien uw werkervaring niet zeer recent is zullen wij de procedure niet met u voortzetten”.

    Het ging hier om een functie als management consultant. Ik was drie jaar ervoor meer dan 10 jaar interimmanager/consultant, dat poets je toch niet zomaar weg? Blijkbaar kun je tegenwoordig altijd een afwijzingsreden vinden in een cv.

  15. Het kan grover. Ik heb ooit geaolliciteerd bij een zeer bekende koffie verkoper. Ik werd uitgenodigd voor een uitgebreide introductie,iddag/sollicitatie. Moest daarvoor ook een heel eind reizen, de vacature was in deventer maar voor introductie moest ik naar amersfoort. Er werd beloofd dat iedereen de vrijdag er op telefonisch zou horen of het wel of niet een vaan op leverde. Die vrijdag geen telefoontje. Op maandag zocht ik op internet naar contactinformatie, ik zou zelf wel even contakt op nemen. Ik vond alleen een twitter account van de bedrijfsleider en liet hem weten dat ik niets had vernomen. Het antwoord was letterlijk; oh, dat had een afwijzing moeten zijn.

  16. Pingback: Hoeveel vormen van sollicitatie-afwijzingen kan jij bedenken? - Herman Rugebregt

  17. Ik heb 2 maal een periode van ca. 8 maanden werkloosheid meegemaakt (eind 2013 en eind 2014), en ik heb ook allerlei afwijsredenen gezien. Ik heb toen tientallen keren meegemaakt dat ik meerdere dagen op assessment moest, en dat ik dan om een simpele reden afgewezen werd.
    Bij bedrijf A werd ik tweemaal uitgenodigd voor een gesprek, dat mijns inziens telkens goed liep. Een belangrijke reden voor mij om daar te solliciteren is dat het vooral uitvoerend werk achter een PC betrof. Uiteindelijk kwam de opmerking dat het huidige team bestond uit introverte medewerkers, en dat ze nu iemand zochten die meer communicatief was. Ja zeg, die andere introverten zijn daar toch binnengeraakt, en ik nu niet…
    Bij bedrijf B mocht ik op ‘verkennend gesprek’. Dit was een ondersteunende functie in de IT-sector (die mijn interesse heeft). Starters waren hier welkom. Maar eenmaal ter plaatse wordt verwacht dat ik diepgaande kennis heb van allerhande IT-concepten, kennis die ik niet had. Bovendien had ik de moeite genomen om anderhalf uur met bus en trein te pendelen. En natuurlijk kwam daar een opmerking over… Ik heb toen gezegd dat ik erover zou denken, maar zodra ik buiten was, stak ik eens goed mijn middenvinger op.
    Bij bedrijf C had ik 2 jaar eerder al eens gesolliciteerd. Eerst moest je motivatiebrief weerhouden worden, dan kwamen online persoonlijkheids- en redeneertesten die ruim een uur duurden. Vervolgens een uitnodiging voor een assessment day (weer ruim een uur pendelen) die van 9 uur tot 5 uur duurde. We waren daar met 6 man, en niemand werd weerhouden. Ikzelf kreeg een tiental afwijsredenen (gebrekkig Frans, weinig proactief, woon-werkafstand, te weinig vakkennis, te weinig teamspirit, …). Toen werd ik eens goed de grond in geboord. Als klap op de vuurpijl mocht ik de komende 2 jaar niet mee solliciteren bij dat bedrijf (negatief resultaat blefe 2 jaar in hun database staan). Dit zat mij zodanig hoog dat ik 2 jaar en 1 dag later gewoon een nieuwe poging gedaan heb, met een gelijkaardige motivatiebrief (deze keer zelfs niet toegelaten tot de online testen).
    Bij Bedrijf D werd ik wel aangenomen, maar niet zonder slag of stoot. Ik was al lang werkloos, en de wanhoop nabij, en ik ging op alles af. Deze keer een job waar veel communicatie voor nodig is (niet simpel als introvert). Onderdeel van de sollicitatieprocedure was een indringend gesprek met de CEO. Ik werd daar gewoon ter plekke vernederd. Mijn ouders hadden bijvoorbeeld een te simpele baan, en boden geen draagvlak aan mij: gewoonweg beledigend. Na indiensttreding (als enige kandidaat) werd ik ook naar een therapeut gestuurd om mijn enneagrampositie te veranderen van denker naar leider. Sorry, maar dat vond ik erover! Maar ik heb alles geslikt, en ben op termijn toch ontslagen, maar niet zonder de CEO terug te pakken…
    Nu heb ik wel een baan, maar de situatie is verre van ideaal. Ik werd aangenomen omdat ik enig kandidaat was voor een dringend in te vullen functie. Als er concurrentie geweest was, zou ik nog steeds werkloos zijn (werkgever had een referentie opgebeld, en die was niet zo positief). De job is meestal puur uitvoerend werk achter een PC, maar ik ben zodanig introvert en onzeker dat ik te weinig communiceer met mijn collega’s. Dat aspect heb ik onderschat, en daarom voel ik me niet goed in deze job. Maar ik heb momenteel in de verste verte geen alternatief, dus zit ik nu mezelf ‘op te eten’ achter de PC. En uiteraard is het ad interim (vast contract heb ik al lange tijd niet meer gehad, en lijkt ook niet meer te bestaan)…

  18. Pingback: viagra online

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.